Hydranty nadziemne UNO i DUO posiadają kolumnę stalową ze wszystkich stron ocynkowaną ogniowo. Spośród wielu metod pokrywania elementów stalowych cynkiem (cynkowanie ogniowe, cynkowanie galwaniczne, cynkowanie natryskowe i cynkowanie proszkowe) zdecydowaliśmy się na metodę ogniową zwaną także zanurzeniową.

Wszelkie elementy należy najpierw oczyścić, zanim rozpoczniemy proces cynkowania. Rozpoczynamy zatem obróbkę strumieniowo-ścierną bądź obróbkę wibrościerną. Sposób obróbki jest uzależniony od przeznaczenia przedmiotu oraz jego wielkości.

Po oczyszczeniu, powierzchnia naszego elementu jest gładka, nie ma na niej śladu korozji, starych powłok, czy jakichkolwiek zabrudzeń. Następnie należy bardzo dokładnie odtłuścić element. Kolejnym krokiem jest jego wytrawienie, pomagające usunąć z powierzchni wszystkich cząsteczek niemetalicznych, czyli tzw. zgorzeliny. Proces ten polega na zanurzeniu elementu, który jest wykonany z metalu w kwasie solnym lub fluorowodorowym. Lecz to nie koniec naszych działań, teraz metal musimy poddać topnikowaniu. Oznacza to, że umieszczamy go w roztworze wodnym chlorku amonu oraz chlorku cynku, co ma nam pomóc w pozbyciu się tlenków z metalowej powierzchni. Na koniec osuszamy element w temperaturze max. 150ᵒC. Dzięki takim przygotowaniom możemy kolumnę stalową poddać procesowi cynkowania.

W pierwszej kolejności cynk został poddany działaniom bardzo wysokiej temperatury - około 450ᵒC i w nim zanurzamy kolumny. Cząsteczki żelaza i cynku wchodzą w reakcję, co prowadzi do powstania na powierzchni metalu powłoki z ich stopu. Element jest następnie studzony, co trwale zabezpiecza go przed działaniem wilgoci.

Opisany powyżej proces cynkowania nazywamy cynkowaniem ogniowym. Musimy również wspomnieć, że nowoczesna technologia umożliwia nam dodatkowe zabezpieczenie warstwy cynkowej poprzez nałożenie warstwy malarskiej lub pasywację. To rozwiązanie jest idealne, gdy nasz przedmiot będzie wystawiony na ekstremalne warunki i przyda mu się dodatkowe zabezpieczenie warstwy cynku.

Warstwę cynku możemy zatem pokryć specjalną farbą malarską, która daje nie tylko doskonałe wrażenia wizualne, ale również stanowi dodatkową ochronę. Pasywacja zaś polega na nałożeniu tzw. powłoki pasywnej, którą tworzą tlen oraz wodorotlenek cynku. Dzięki temu uzyskujemy dodatkową warstwę, chroniącą przed rdzą.

Grubość stali w kolumnie hydrantu wynosi 3,6 mm, minimalna grubość powłoki wynosi 55 mikronów, grubość średnia 70 mikronów. Przy założeniu, że mamy do wyboru kolumnę żeliwną o grubości 3,6 mm i stalową o grubości 3,6 mm zdecydowanie lepiej wybrać kolumnę ze stali. Żeliwo jest bardziej kruche i cięższe. Proces sztralowania, czyli obróbka strumieniowo-ścierna pozwoli oczyścić powierzchnię z rdzy, zadziorów i tłustych plam, szczególnie wewnątrz kolumny jest to trudny proces pod względem technologicznym. Obróbka strumieniowo-ścierna surowego odlewu ma jeszcze jedno zadanie, nadać odlewowi odpowiednią chropowatość, żeby farba proszkowa w procesie fluidyzacji dokładnie przywarła i utworzyła powłokę. Stal jest materiałem bardziej plastycznym, łatwiejszym w obróbce i lżejszym. Ocynkowanie zanurzeniowe pozwoli ochronić metal przed korozją, nawet w trudno dostępnych miejscach.

Powłoka lakiernicza ma minimalną grubość 120 mikronów i wynika z wewnętrznych ustaleń działu konstrukcji.